หลวงปู่นาม วัดน้อยชมภู่ พระกริ่งพรหมรังสีรุ่นแรก เนื้อฝาบาตร ก้นฝาบาตร บรรจุผง และเม็ดกริ่งลงในองค์พระกริ่ง มีหลายหมายเลขให้เลือก คัดสวยเก็บสะสม ไม่ผ่านการใช้ ผิวมันวาว ไมช้ำแน่นอน ในกล่องเดิมๆจ้ะ

อาตมาภาพ "พระนาม" นอมถวายมงคลนาม

สถาปนานามพระกริ่ง พรหมรังสี

ศุภมงคลวาล พุทธกาลสมัย ล่วงเข้าพระพุทธศาสนากลาลจำเดิมแต่พระพุทธเจ้าบรมโลกนาถปรินิพานล่วงมาแล้ว ๒๕๕๓ ปี กาลสมัยอาตมาภาพ "พระนาม" ภิกษุพุทธสาวกในพระศาสนาเจริญงอกงามตามสมควรสมณสารูปผ่านพ้นมา ๖๐ พรรษากาล น้อมลำลึกนึกถึงคุณพระบรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้เป็นบรมครูของเทวดา และมนุษย์ ทรงเหนือเทพ เหนือพรหมทั้งปวง อยู่เหนือไตรโลกธาตุ เอกอุสมบูรณ์ด้วยะรรมอันเป็นเหตุหมื่นอนันต์ข้ามพ้นกาลสมัยธรรมานุธรรมขจรขจายไปทั่วสรรพชีวิตดังและ บรมสาวกะผู้ ยึดมั่นคำสอนเดินตามแนวแห่งพระสัตจธรรม รวมเรียกว่าพระรัตนตรัยแก้วผู้ส่องชี้ทางให้โลกนำสรรสัตว์ออกจากบ่วงพญามัจจุราชมานานช้า อาตมาภาพ น้อมรำลึกทุกลมหายใจตราบชีวิตจะหาไม่ เมื่ออายุกาลก่อนปัจฉิมวัย อาตมาภาพเคยไปจำพรรษา ณ วัดระฆังโฆสิตาราม ในพระนคร อารามแห่งพระเจ้าอยู่หัว สมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลก รัชกาลที่๑ ทรงศรัทธาสถาปนาได้เรียนรู่สรรพวิชา ของพระมหาเถระพระผู้เฒ่า แห่งกรุงรัตรโกสินทร์ผู่ที่คงเอกแห่งบรมพุทธสาวก นามว่า"สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) อาตมาประทับจิต และสะกิดใจ ว่าพระบรมสาวกของพระศาสดา สามารถช่วยจรรโลงโลกให้สว่าง กระจ่างแจ้งให้ตราบนานเท่าน่น แม้องค์เจ้าประคุณสมเด็จ(โต) จะมรณภาพดับขันธ์ไปชั่วกว่าร้อยปี คุณความดีของสมเด็จก็หาจางไปไม่ กลับฟุ้งกระจายในหมู่สาธุชนมากมายเหลือคณานับดังต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งก้านสาขา ให้ปกให้ร่มเงา คลุมสรรพสัตว์ทุกชีวิตตินทรีย์ เป็นที่พึ่งที่ระลึกถึง

อ้างอัญเชิญคุณพระรัตนตรัยอันประเสริฐสูงสุดเป็นปฐมกาล กอปรด้วยการบูชาพระคุณผู้ให้สรรวิชา องค์เจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์(โต) อาตมาภาพขอน้อมกายถวายชีวิตสร้าง พระ พุทธองค์น้อย เป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆังบูชา อาจาริยบูชา เพื่อสืบพระศาสนากาลให้ครบ ๕๐๐๐ ปี เป็นพลานุปัจจัยประกาศให้สาธุชนได้ บูชา มงคลแห่งมหาบุรุษตามพุทธบาลีที่ว่า "ปูชาปูชะนียานัง เอตัมมัง คะละมุตตะมัง บูชาบุคคลที่ควรบูชานั้นเป็นมงคลสูงสุด"

อาตมาภาพขอประนมหัตนมัสการน้อมถวายนามอันเป็นมงคลของพระพุทธรูปองค์น้อย ที่อาตมาสร้างว่า "พรหมรังสี" ด้วยมลคลประโยชน์ ๓ ประการ

พรหมรังสี แปลตามภาษา พระบ้านนอกความรู้น้อยอย่างอาตมาว่า "รัศมีของพรหม"

 อ้างอัญเชิญ พระพุทธเจ้าบรมศาสดา ทรงได้รับยกย่องว่า เป็น พระพุทธเจ้า ท่านอยู่เหนือพรหม อยู่ ยอดพรหม แผ่ฉัพพรรณรังสีคุมพรหมทั้งหมด นามพรหมรังสีจึงเทิดทูลพุทธเจ้าว่า "ทรงพระเมตตาแผ่ฉัพพรรณรังสีรัศมีความดีบริสุทธิ์อยู่เหนือพรหม เหนือโลกทั้งปวง หมายว่าเป็นพระนามหนึ่งของพระพุทธองค์ ที่ทรงแผ่รังสี ปกคลุม เหล่า สาธุชนทุกทั่วหน้าไม่เลือกชั้นวรรณณะ พลานุภาพ สงเคราะห์สรรพสัตว์หาเลือกไม่

อีกประการหนึ่ง อาตมาภาพต้องการบูชาพระคุณมหาเถระผู้เป็นเอกแห่งกรุงรัตนโกสินทร์นามว่า "สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) "ทรงมีฉายานามตามพระบาลีว่า "พรหมรังสี" รับภารธุระทั้งคดีโลก คดีธรรม เป็นหลักแห่งพระพุทธศาสนาในช่วง รัชสมัย พระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว(รัชกาลที่๔) พระปิยมหาราช(รัชกาลที่๕) สรรพวิชาบารมี ยังเกื้อกูลมายังพระบ้านนอกอย่างอาตมาได้มีบุญร่ำเรียนถือหลัก สนองพระคุณแผ่นดิน สงเคราะห์พุทธบริษัท มาถึงปัจจุบันกาล

มีพุทธบาลีว่า " ดูกรภิกษุทั้งหลาย คำว่าพรหมบูรพาจารย์ บุรพเทพ อาหุเนยบุคคล นี้เป็นชื่อของมารดาและบิดา ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะมารดาและบิดา เป็นผู้มีอุปการะมากเลี้ยงดูบุตร เป็นผู้แสดงโลกนี้แก่บุตร เมื่อระลึกถึงพระรัตนตรัย อันทรงคุณสูงสุดแล้วก็ต้องกราบบิดามารดาผู้เป็นดุจ พรหมของบุตร ด้วย คำว่าพรหมรังสี จึงอุปมาได้ว่า รัศมีแห่งบิดามารดา ที่อุ้มชู เรามา พระคุณ ตราบแผ่นฟ้าผืนดินก็หาสิ้นไม่

นาม "พรหมรังสี"

จึงมีที่มาอย่างที่ อาตมา พรรณณามานี้

ขอคุณความดีเอกบรมองค์พระสรรชุดาญาณ องค์ สมเด็จ(โต พรหมรังสี) แผ่อานุภาพแห่งช่วงกลมกาลมายังเรา ณ กาลบัดนี้ ขอพรหมคุณ แห่งบิดามารดา ปกป้อง คุ้มเกล้า เกศีทั่วอินทรีย์แล ขอให้ท่านพึงรักษาศีลตามสมควร ประพฤติรรมอันมีอุปการะมาก มีสมาธิทุกวาระจิต เป็นนิตกาล เทอญ

 พระภิกษุ นาม สาสนปโชโต

(พระครูสุวรรณศาสนคุณ)

คำที่หลวงปูพระอุปัชฌาย์นาม

ได้เขียนขึ้นเพื่อถวายมงคลนาม พระกริ่งพรหมรังสี